Günlüğüme yazdığım yazılara bakıyorumda, okuyanlar beni trafik polisi veya uzun yol şoförü zannedecek. Sürekli yol hikayeleri anlatıyorum. Belki de sadece yoldayken kendimi ve/veya hayatı düşünüyorum …

Yine bir yol hikayesi … ( Yol hikayesi !? Acaba program mı yapsam 😄 ) Bomboş yolda kırmızı ışık yanıyor. Kırmızı yanmasına rağmen sağımdan ve solumdan geçen arabalara inat orta şeritte kurallar uygun bir şekilde bekliyorum. Yorgunum, yanımdan geçen ve kuralları umursamayan kişilere kızacak durumda bile değilim.

Yol boş diye kuralları hiçe sayan kişileri anlamak zor. Kişiler bu umursamazlıkları ve bencillikleri ile belki de o an kurallara uyan kişilerin hayatlarını tehdit ediyorlar. Farklı bir yazıda incelemek lazım bu mevzuyu …

O an, kırmızı yanmasına rağmen yanımdan vızır vızır arabaların geçtiği an, kendimi onlar ile karşılaştırdım. Doğru veya yanlış olanı bulmak için değil de sadece yapılana baktım. Onlar umursamadan koşarken ben duruyorum. Bu koşturmaca sırasında tehlikeye attıklarını, aldıkları riskleri ve hedeflerini …

Ben doğru olanı yaptım. Sadece boş bir yolda kırmızı ışıktı beklediğim için değil … Koşuşturmacaya dönen bu hayatta dur sesine kulak vermek lazım veya dur sinayilini görmek lazım … Arada bir de olsa durmak lazım; düşünmek, değerlendirmek, dinlenmek ve tekrar ivmelenmek için …